De bruiloft

Op de eerste dag van ons coschap kwam er een goedlachse medewerker van het ziekenhuis naar ons toe. Hij stelde zich voor als Kelvin de tandarts. Hij vertelde dat we altijd welkom waren om een dagje op zijn praktijk, een gebouwtje op het ziekenhuisterrein, mee te kijken. De komende weken ging dit echter lastig worden aangezien hij druk was met de voorbereidingen voor zijn bruiloft. Wij waren ook van harte welkom op het feest!

We moesten nog wel wat nette kleding regelen. De blousjes, jasjes en dasjes hadden we gezien de weersomstandigheden maar in Nederland gelaten. Gelukkig was er in Biharamulo al gauw een kledingzaak te vinden. Daarnaast is het hier de gewoonte dat iedereen een financiële bijdrage levert, je kon een enkele of een dubbele bijdrage leveren, de dubbele staat gelijk aan ongeveer €16,-

De vrijdag in onze tweede week, overigens een vrije dag voor ons vanwege het suikerfeest, was het zover. Rond 19.00 begon het in een enorme halfoverdekte zaal met veel versiering, lichten en pakweg 400 aanwezigen. Er was veel muziek en er werd veel gedanst. Praktisch iedereen met wie we tot dan toe in het ziekenhuis kennis hadden gemaakt was aanwezig. Ook dr. Edgar, met wie we op de afdeling hadden gestaan en dr. Gresmus, de andere medical officer en tevens de directeur, hielden zich op de dansvloer niet in.

Bij binnenkomst werd ons uitgelegd hoeveel drankjes we konden krijgen. Per persoon kon je met één coupon 6 fris, 5 bier of 1 fles wijn krijgen. Je moest wel alles meteen meenemen! Het leek ons vrij onhandig om met 12 fris of 10 pils voor onze neus te gaan zitten, dus we hebben 2 lekkere flessen wijn meegenomen en hier de hele avond mee gedaan. Een van de twee was zelfs echte altaarwijn.

Er was een ceremoniemeester die de hele avond aan elkaar heeft gepraat. Hij werd continu begeleid door een vaste cameraman, wiens beelden op de schermen in de zaal te zien waren. Het grootste deel van het programma bestond uit veel dans en dankwoorden naar familie en vrienden. Ook werden per groep felicitaties en cadeaus gegeven. Toen het ziekenhuis aan de beurt was stonden ook wij op en vormden we met zijn allen één lange, dansende rij richting Kelvin en Melitha. Een van de cadeaus van het ziekenhuis was een matras die al dansend boven onze hoofden naar het bruidspaar werd getild. Wij hadden dit pas door toen het matras ineens boven onze hoofden terecht kwam en wij dit met ons tweeën de laatste 10 meter naar het echtpaar mochten tillen.

De avond werd afgesloten met het diner en een afterparty waar ook veel gedanst werd. We zijn nog even gebleven en rond 01.00 naar huis gelopen. Het weekend hebben we lekker in Mwanza met de andere coassistenten doorgebracht. We hebben hier aan het zwembad gelegen, zijn wezen stappen en hebben WK voetbal gekeken aan de bar met prachtig uitzicht over het Victoriameer. Tegen het einde van ons lange vrije weekend hadden we weer genoeg energie voor een nieuwe week in het ziekenhuis.